We wtorek mamy mówioną wizytę kontrolną.
Pierwsze dni były bardzo trudne, ale teraz są też ciężkie, tylko z innych powodów.
Trudno mi powstrzymać Lunę od biegania i podskoków, na spacerach ciągnie, jak parowóz,
a ja muszę ciągle stopować, bo pan dr kategorycznie zabronił takiej aktywności.
Do tego próbuje za wszelką cenę pozbyć się opatrunku, więc cały czas musi być pod nadzorem.
Widać, że szew się ładnie zagoił, więc pewnie ją swędzi, a opatrunek przeszkadza, bo zaczęła
stawać na łapkę przy chodzeniu.
To wszystko świadczy chyba o tym, że jest dobrze. Czekam niecierpliwie do wtorku.
