), wyruszyła najpierw do Poznania, a potem do nas - do Starogardu Gd. Trafiła do nas 18 października 2014 roku jako sunia ok. 3 letnia. Najpierw musieliśmy pozbyć się do końca choróbska, ale na szczęście wszystko poszło zgodnie z planem i po zakończeniu podawania leków, wynik na obecność paskudztwa wyszedł ujemny 
Parę słów chyba powinnam dodać o ewolucji imienia
Forumowe matki chrzestne wybrały imię Iris, a potem poszło tak: Iris - Iriska - Iryśka - Ryśka - Rycha. W dodatku Dzieć Młodszy (Wojtek, lat obecnie niemal 6), w szale rymowania, jaki przytrafił mu się ok. rok temu, zrobił z niej Rychę - Zdzichę Efekt jest taki, że Iris reaguje na wszystkie te warianty i różne inne, pośrednie.Żyjemy sobie spokojnie. Rycha jest typowym NOSEM, co ujawnia się, gdy tylko wyjdzie z mieszkania. Uwielbia lasy, łąki, pola, mogłaby, chrumkając, tropić w nieskończoność.
Na dworze staje się psem głuchym i ślepym na ludzi, nawet mizianie jej zupełnie nie interesuje
Ubiegłoroczny plażing (widać, jak jej mordka posiwiała...)
Iris UWIELBIA koty - piszczy tęsknie, gdy jakiegoś spotka, a gdyby mogła, zacałowałaby na śmierć. Z psami sytuacja jest bardziej skomplikowana. Z automatu odpadają psy duże i ciemne, ale takiego kolegę wpuściła do mieszkania bez oporów i nie lada problemem okazało się zapanowanie nad tą dwójką, gdy zaczęła się bawić, tratując po drodze wszystko, łącznie ze stadkiem dzieci
Ryśka czasem jest grzeczna i ładnie zapozuje:
A czasem, pod naszą nieobecność, zmienia się np. w wiewiórkę i konsumuje kradzione orzechy NA KANAPIE!!!
Przyznaję, czasem się z niej trochę podśmiewamy...
...ale jak tu się nie śmiać z takiego łaciatego głupola?
