eBeagle.pl

... Podobno nie ma głupich pytań...
Mam 3,5 letnią suczkę bigielkę. Typowa przedstawicielka rasy: uwielbia spacery, niestety, jak złapie trop to "głuchnie". Jako że mieszkam blisko lasu i granicy państwa, zawsze na spacer chodzimy na smyczy (bo jeżeli nie pędzi za tropem, to po prostu wciera się w odchody zwierząt, padlinę itd). Gdy spotykamy inne psy, moja Tara chętnie się z nimi bawi. Boi się tylko psów pasterskich, bo ma przykre doświadczenia.
Do rzeczy - tak sobie ostatnio myślę, gdybym wziął jeszcze jedną suczkę lecz rasy, która byłaby bardziej odporna na pokusy lasu - np border collie, może ona po pierwsze dostarczyłaby dodatkowej rozrywki mojej bigielce, po drugie może chodząc na spacerach bez smyczy zaszczepiłaby wzorzec zachowania mojej Tarze i w efekcie obie mogłyby gonić bez smyczy? Jak myślicie? Może są między Wami właściciele parki psów?

Hahahaha... też kiedyś zastanawiałam się, czy nie kupić bordera, który będzie "zaganiał' łaciatka gdy ten się zechce oddalić. Niestety. To tak nie działa.

No nie wiem... moje doświadczenia są takie, że raczej beagielka "zdemoralizuje" nawet najkarniejszego owczarka.
Co prawda mam dwa beagle - ale spędzałam ostatnie wakacje z przyjaciółka i jej springerem, nadzwyczajnie posłusznym... na początku urlopu Potem już ciut mniej
Z mich suk zaś jedna jest nadzwyczajną "myśliweczką", głuchnącą i ślepnącą na tropie, jak to opisałeś. Druga - och, cóż za cud nad cudami - wraca na każde zawołanie, choć czasem dopiero, gdy zeżre, co tam znalazła. Zupełnie nie rozumie ekscytacji Lutni na tropie, ba - przeszkadza jej "w pracy", co prowadzi do przepychanek, słownych na szczęście.
I tak od trzech lat - nie widzę, by zachowanie jednej wpływało na drugą w zakresie pasji myśliwskiej.
Myśl posiadania drugiego psa jest wyborna, na pewno spadnie Ci z głowy zagospodarowanie czasu i energii suczki.
Jednak na hm, możliwość spuszczania skorej do tropienia beagielki ze smyczy to bym za bardzo nie liczyła.

No tak, tylko boję się jednego: nie za bardzo wyobrażam sobie codzienne spacery z dwoma biglami na smyczy (jeden przystaje i wącha, drugi chce iść i tak w kółko?), z kolei jeżeli będę miał drugiego psa, który będzie bardziej karny, to czy z biegiem czasu nie zacznę go preferować na spacerach?

tupek pisze: ↑

24 lis 2017, 15:08

jeżeli będę miał drugiego psa, który będzie bardziej karny, to czy z biegiem czasu nie zacznę go preferować na spacerach?

A dlaczego?
W jakim sensie?
Masz dzieci? Zawsze najwięcej uwagi dostają te niesforne
Jest tu mnóstwo osób, które mają dwa beagle - a nawet więcej.
W tym ja. Średnio sprawna starsza pani. Prowadzę obie suki prawie zawsze na smyczy - w tym po górach (częściowo mieszkamy w Karkonoszach). Wprawy nabrałam przy pierwszym duecie: maleńka suczka w dość zaawansowanym wieku + zwariowany, bardzo silny szczeniak.
Najgorsze, co mi się obecnie zdarza, to wywrócenie przez psy - sporadycznie, zimą na lodzie lub błocie.
Ale zapewne wynika to i ze stosunku wagowego - jestem tylko niecałe 2 razy cięższa, niż one obie razem.

ja ma owczarka australisjkieg, wiec tez pasterski jak border. u mnie nie mogę nadal spuscic beagla bo nawiewa i zauwazylam, że owczarek tez zaczyna uzywac nosa i szukac zwierzyny. Jest bardziej usluchany i ma dobrze zrobione przywolanie ale zaczyna tez powoli sobie pozwalac i raz mi małpa nawiała gdzies dalej, że stracilam ja z oczu na 10 min, co wczesniej sie nie zdarzylo, wiec po tym za kazde oddalenie i brak pierwszej reakcji zostawala przypinana, narazie ucieczki sie nie zdarzaja. Beagle chodzi na lince 10m lub 8m flexi i szelkach

Dziękuję Wam wszystkim za (p)odpowiedzi

Ja mam dwa beagle : starszy Julian który bardzo lubi uciekać na spacerach bez smyczy rozwiązaniem okazał się drugi beagle młodszy o rok- Dżej Dżej który starszego zagania z powrotem. I oczywiście bardzo pomocne jest ćwiczenie komendy do mnie - u mnie koniecznie za smakołyk. Według mnie nic nie jest lepszym motywatorem do posłuszeństwa dla moich szaleńców niż wizja smakołyka

Również myślę o drugim beaglu, ale nie z powodu ucieczek tylko towarzyskich. Problem przywoływania rozwiązałem skutecznie. Pies chodził na 8 metrowej smyczy flexi i długo mozolnie był uczony przywoływania przy pomocy smakołyków - najlepsza jest wątroba. Pies czasem się oddalał i to nie na 10 minut tyko nawet na godzinę i dłużej - zawsze jednak wracał do domu. Ostatecznie problem rozwiązałem stosując obrożę elektryczną. Doskonałe urządzenie choć bardzo drogie - tanich nie warto kupować. Obecnie Rocky chodzi na spacery w tej obroży, jest bardzo karny, trzyma się blisko mnie a ja nie muszę używać urządzenia. Gorąco polecam. Spacer z psem bez smyczy to radość dla właściciela i pupila. Pozdrawiam.

No cóż ,za żadne skarby świata nie zastosowałabym obroży elektrycznej u swojego psa ....cenię sobie to ,że pies pracuje ze mną bo sam tego chce,bo jestem dla niego ciekawa ,bo ma ze mną więź a nie dla tego ,że za karę dostanie impuls elektryczne .W wychowaniu swoich psów stosuję tylko pozytywne wzmocnienie i to polecam gorąco